"Huwag kang mawawalan ng pag-asa hangga't di mo pa nakikita ang resulta"

Yay! Nine weeks na ako dito sa UPI, at hindi parin ako nagpapagapi ano mang hirap ng mga gawain. Totoo rin nga siguro yung isa pang kasabihan na "kapag talaga gusto mo yung ginagawa mo, hindi mo mararamdaman ang pagod." Syempre siguro minsan naman oo napapagod din kasi tao lang naman ako. Pero konting pikit-pikit lang ng mata at unat-unat ng buto, voila larga na naman sa trabaho!

Ngayong linggo may konting pressure sapagkat walang tigil ang dagsaan ng mga dapat i-book, i-shoot, at i-transcribe. Hilong-hilo na rin ako sa mga schedules at tasks na nakaatang sa akin. Parang gusto na ngang sumabog at gusto narin magsilabasan ng mga brain cells ko kasi nag-morph na sila into stress cells. *exagge* Pero may mga oras naman na ganadong-ganado ako lalo na tuwing may shoot. Lagi ko nalang iniisip na para naman ito sa ikagaganda ng lahat at ikagagaling ko. (hahaha)

Simula ng linggo blockbuster na agad ang mga taong aming iinterviewhin. Sa unang pagkakataon nakapasok ako sa kongreso at nakamayan pa ang ilan sa mga inaasahan kong pulitiko na mag-aahon sa naghihikahos nating bansa.

Ngunit sa mga sumunod na araw, biglang pakiramdam ko binagsakan ako ng langit at lupa sa dami ng AIFF files na dapat itranscribe, at kung bakit sa tuwing magsshoot ako'y laging umuulan. Naku dinagdagan pa ng kapalpakan ko sa isang shoot na ikinaasar ng 'kataastaasan, kagalang-galangang pinuno' Para ayoko ng maalala ang tagpong ito kasi nahiya naman ako. Nawalan tuloy ako ng tiwala sa sarili at bumaba ang energy ko.

Sa sumunod pang araw, naku mapapasabak yata kami sa matinding sukatan ng bilis, galing, diskarte at tatag ng tiyan. Isang malaking hamon para sa aming lahat ang magaganap na shoot para sa isa sa mga importante naming proyekto. Nakakatuwa pero sobrang nakakahaggard hanggang buto. Pakiramdam ko nangingitim na ako at kaunting tumbling nalang makikita ko na ang langit. Hindi nga ako binigo at talagang inubos naman ang natitira kong lakas ng agad-agad kaming dumiretso para sa isang shoot sa dating presidente ng bansa. Pinagpush-up ba naman kami ng 41 na beses at 84 na sit-ups. Booom pagdating ng bahay bagsak! Siguro yung araw na yun muli kong na-experience ang buhay production na sinasabi nila.

Minsan nakakapagod din pala kung puro nalang shoot, shoot dito shoot doon, shoot dito shoot doon, shoot ulit dito shoot pa uli doon. Diba nakakapagod kapag paulit-ulit. LOL Isang beses napaisip ako kung may naitutulong ba talaga ako sa kumpanya o lalo ko lang pinapahirapan ang mga bagay-bagat. *isip ko lang* Pero hanggang isip nalang yun kasi kailangan magtrabaho. Kahit nga minsan hindi ko alam kung saan ang papupuntahan nito eh sige lang ng sige kasi alam ko naman bago matapos ang bawat araw ay may magandang resultang maidudulot ang lahat ng ginagawa ko.

Yeah! Ang drama nun ah. Maiba tayo, napanood nyo ba yung episode namin na "Bigatin" balita ko nag number 1 yun sa trending list sa Twitter. Wohooo! Nakakatuwa na feeling ko horror movie nang makita ko ang sarili ko on screen and first time on National TV. Siguradong inabangan din yun ng nanay ko. Nakakaproud na sa pangalawang pagkakataon ay parte ka sa paggawa noon. Siguro yun na rin yung sagot sa tanong ko kanina. Siguro kailangan lang talaga ng tiyaga at wag agad mawalan ng pag-asa kasi naman hindi mo mai-enjoy ang mga bagay-bagay kung susuko kana agad. Tignan mo enjoy na enjoy ko yung show at bawing bawi lahat ng pagod.

Siyam na linggo palang naman akong nagtitiis na manirahan at sinusubukang hanapin ang kapalaran dito sa tinatawag naming "Urban Jungle", ilang taon pa akong mabubuhay at anong malay ko dito pala ako nakatadhana. Basta ngayon ano man ang kahinatnan ko, masaya ako at na-experience ko ang lahat ng ito.

P.S.

Pasensya kung minsan magulo ako magsulat at kadalasan wala talagang connect, haha anyway isang bagay pala na masaya kung nasaan man ako ngayon, ay ang mga libreng pagkain. Hindi ko nga maintindihan minsan kung bakit hindi nila ma-appreciate yung mga luto kasi ako naman sarap na sarap talaga (o baka patay gutom lang talaga ako, o sadyang mas masarap lang siya sa mga noodles na kinakain ko) Lalo na yung pasta at dessert na hindi ko alam kung ano ang tawag, naku PANALO! :)

"Kung hindi mo kayang gampanan ang mga simpleng trabaho, mas lalong mahihirapan kang hawakan ang malalaki at mas mabibigat na responsibilidad"

Ika-pitong linggo na pala namin dito sa UPI, unlimited parin ang mga gawain at mga learnings na natatanggap namin. Pitong linggo pa at siguradong busog na kami sa mga kaalaman at maaaring may ipagmalaki na sa mga kaibigan. Pitong linggo pa at tuluyan na kaming mag-goodbye sa nagsilbing pansamantalang training ground para sa mga tulad kong naghahagad maging isang media pratictioner at balang araw maka-inspire ng maraming tao.

Nitong linggo, dagsaan lahat ng mga gawain sa loob at labas ng opisina. Siksikan sa board ang mga shooting schedules at punong-puno rin ng mga reminders ang aking planner. Ngayon may 3 o 4 yatang projects na naka-assign saakin. Masaya na nakakapressure, at higit sa lahat nakakalito lalo na kung kaninong producer ka dapat magreport. Kailangan mag doble kayod sapagkat papalapit na ng papalapit ang mga deadlines. Kailangan din maging time-efficient upang sa isang araw ay maraming matapos. Kahit yung maliliit na gawain dapat isaalang-alang sapagkat kung hindi mo agad tatapusin ay maaaring magpatong-patong at maging isang malaking problema balang araw.

Dinagdagan pa ng kaba sa magiging resulta ng aming first editing experience. I-ccheck na ng mga producer yung ginawa kong istorya. Exciting naman kahit papaano pero nandun parin yung hiya at panliliit sa sarili sapagkat alam ko naman hindi pa ako ganoon kagaling pagdating sa pagsulat ng kwento at pag-eedit sa FCP. Bahala na si Batman, at noong nahusgahan na nga, medyo okay naman yung kinalabasan at syempre madami na naman akong tips na nakuha mula sa mga komento nila.

Siguro, isa sa mga natutunan ko ngayong linggo ay ang hindi pagsasawalang bahala sa mga maliliit na gawain. Dahil minsan yung mga simpleng pinapagawa ay yun pa yung isa sa mga importante. Katulad ng pagtatranscribe, paghahanap ng mga personal contact number, pagsulat sa kung anong oras ang shoot sa board, pag-update sa mga producers at pag-print ng kung ano-anong chenes. Kung hindi ko nagawa yung mga simpleng utos na yun sa akin, ay siguradong apektado lahat ng mga pangyayari dito sa opisina. At kung hindi ko nga kayang gawin ang mga simpleng bagay, eh pano pa kaya yung malalaking responsibilidad. Sa editing din, dapat sikaping ayusin kahit yung maliliit na detalye. Akala ko hindi na mahahalata yung butas, akala ko lang pala. Kailangang maging metikuloso sa lahat ng bagay lalo na't isa palang production ang pinasukan ko, maraming matitinik na mata ang kikilatis.

Ngayon, kung bibigyan ako ng isang malaking responsibilidad sa mga susunod na linggo, MMMMMN konting push pa siguradong kakayanin ko naman. :)

O may pagasa pa na bumalik tayo sa umpisa…